bewegen als een klein kind

Voordat je verder leest, kijk eens met aandacht naar deze peuter. Wat valt je op?

De natuurlijke gratie waarmee hij beweegt is kenmerkend voor dergelijke hele jonge kinderen. Zolang kleding en schoeisel, meubilair en telefoons, foute voorbeelden en goedbedoelde adviezen nog geen rol spelen in ons leven, is ons lichaam in perfecte balans.

Wat je ziet bij deze peuter is dat zijn benen keurig gevouwen zijn bij de enkel, de knie en de heup, de schouders zijn wijd en laag, en de grip is met lange vingers en niet krachtiger dan nodig. Het gezicht en de kaak zijn ontspannen, de aandacht is gefocust. Maar vooral de rug is recht en breed en vormt één geheel met het hoofd dat hij balanceert alsof het niets weegt – en in deze positie weegt het voor hem ook niets. Welke volwassene doet hem dit na?

niet het symptoom maar de oorzaak

Door zeer uiteenlopende redenen – van hoge hakken tot computers, van auto’s tot kantoorstress, van het voorbeeld van onze ouders tot onze docenten – brengen wij in de loop van ons leven ons lichaam totaal uit balans. We trekken de schouders op en ronden ze, we spannen onze kaken en handen, we verkorten onze rug en nek, laten ons gewicht in de bovenbenen zakken en martelen onze voeten met schoenen. Dat leidt – niet verwonderlijk – tot klachten. 

Nu kun je die klachten te lijf gaan met hulpmiddelen zoals steunzolen, je kunt je zere rug proberen te versterken met oefeningen, of je stijve spieren laten masseren. Maar dat neemt de oorzaak niet weg en dus zal vroeg of laat de klacht weer terugkomen. Vaak kunnen die goedbedoelde hulpmiddelen juist ook tot extra problemen leiden, zoals wanneer een verende hak onder je schoen je nog erger op je hak laat landen dan eerst. Een beetje zoals het gaat met paracetamol: als je dat vaak gebruikt tegen je hoofdpijn kun je daar weer hoofdpijn van krijgen …

het begint met begrip

Met anatometics lessen proberen we juist die oorzaak weg te nemen. En dat begint met begrip. Begrip van hoe je lichaam werkt, bewustwording van hoe je zelf je lichaam onbedoeld ontregeld, en de rust om je lichaam de kans te geven zich te herstellen. Dat opent de weg naar werkelijke en blijvende verbetering.

waar halen we de kennis?

Zoals je kunt zien onder ‘docenten’ hebben wij zeer breed gelezen en heel veel verschillende opleidingen gedaan. We combineren eeuwenoude boerenwijsheid uit bijvoorbeeld China en India met de modernste inzichten uit de medische wetenschappen, bewegingswetenschappen, antropologie en psychologie. En we blijven studeren: elke dag. We leren van onszelf, we leren uit observatie en we leren van anderen.

 

Helaas is nog niet bekend hoe het menselijk lichaam precies werkt en dat betekent dat er soms belangrijke ervaringskennis is zonder dat er een goede theorie bij is. De traditionele Chinese geneeskunst is daar een goed voorbeeld van: de zachte oefeningen van de Qi Gong zijn heel goed voor je lichaam, maar we beginnen nu duizenden jaren later pas te begrijpen waarom. 

 

In onze lessen zoeken we niet primair de wetenschappelijke verklaring: wetenschap is niet ons doel maar een middel. We zoeken een manier om beter te bewegen, ons gelukkiger te voelen en meer in harmonie te zijn met de wereld.

kritische consumenten

Dat betekent dat we soms ervaringskennis toepassen waar de verklaring nog achterloopt. En dus moeten we altijd kritisch blijven op wat we doen en wat we anderen leren. En dus leren we onze leerlingen diezelfde kritische houding: een docent moet altijd een antwoord kunnen geven op de vraag “waarom” en die vraag ook altijd verwelkomen. Het is niet erg als je een antwoord schuldig moet blijven omdat dat er nog even niet is – het is wel erg als je verhult dat je het niet weet of je je op je macht beroept.